Narodowości

Kilka postów wcześniej było o ubezdźwięcznieniu spółgłoski. Tak więc teraz krótka informacja o udźwięcznieniu.

Jeżeli do wyrazu wielosylabowego zakończonego na spółgłoskę ç, k, p lub t dodamy sufiks rozpoczynający się od samogłoski, to spółgłoski te ulegną udźwięcznieniu:
ç -> c
k -> ğ / g
p -> b
t -> d 

Przykłady:

kıskanç ( zazdrosny ) - kıskancım ( jestem zazdrosny )
çocuk  ( dziecko ) - çocuğum ( moje dziecko )
renk ( kolor ) - rengi ( jego kolory ) 
kitap ( książka ) - kitabım ( moja książka )
armut ( gruszka ) - armudu ( jego gruszka )

W wyrazach jednosylabowych oraz obcego pochodzenia , ta zasada nie obowiązuje.

Narodowości:

Pytając o narodowość, kraj pochodzenia lub rodzinna miejscowość używamy przyimka pytajnego nereli. Dołączamy do niego końcówki osobowe:

Nerelisin ? - skąd pochodzisz ?
Nerelisiniz ? - skąd pochodzicie ?

Nazwy narodowości tworzymy dodając do nazw krajów sufiks:

• lı
• li
• lu
• lü

Polonya ( Polska ) - Polonyalı ( Polak, Polka )
Isveç ( Szwecja ) - Isveçli ( Szwed, Szwedka )

UWAGA!!!!
Niektóre nazwy narodowości mają ustaloną formę i nie są tworzone przy użyciu powyższych sufiksów, np.:

Almanya ( Niemcy ) - Alman ( Niemiec, Niemka )
Türkiye ( Turcja ) - Türk ( Turek, Turczynka ) 


Ten sam sufiks dodajemy także do innych nazw geograficznych, np.: miast i kontynentów, aby utworzyć rzeczowniki oznaczające ich mieszkańców, np.:

Varşova ( Warszawa ) - Varşovalı ( warszawiak, warszawianka )
Avrupa ( Europa ) - Avrupalı ( Europejczyk, Europejka )

W języku tureckim nie zadaje się się pytania przez intonację. Aby utworzyć pytanie, należy użyć słówka pytajnego ( czyli zaimka pytajnego lub przyimka pytajnego, np.: kim - kto; nasıl - jak, jaki; nereli - pytanie o pochodzenie ) lub partykuły pytajnej ( mı, mi, mu, mü ). Jeżeli w zdaniu wystąpiło słówko pytajne, wtedy nie dodajemy już partykuły pytajnej.

Przy tworzeniu nazw nardowości możemy dodać też liczbę mnogą, np.:
Polonya - Polonyalılar ( Polacy, Polki )

I na koniec przydatna informacja:
W tureckim występuje rodzajnik nieokreślony bir. Używamy go, mówiąc o kimś / o czymś po raz pierwszy lub o niekonkretnej, nie do końca określonej rzeczy. Rodzajnik bir w zależności od kontekstu może mieć znaczenie: "jakiś"; "pewien"; "jeden", np.:

Bu bir araba - to jest samochód
O bir otelci - on jest hotelarzem / pracownikiem hotelu
Kedi evcil bir hayvan - kot jest zwierzęciem domowym