Odmiana czasnownika "być" w czasie teraźniejszym

Zaimki osobowe:

Ben - ja

Sen - ty

O - on, ona, ono

Biz - my

Siz - wy

Onlar - oni, one

Odmiana czasownika "być" w czasie teraźniejszym

Zaimek osobowy	Końcówka osoba wyrazu, który towarzyszy zaimkowi osobowemu
Ben	* -(y)ım, -(y)im, -(y)um, -(y)üm
Sen	-sın, -sin, -sun, - sün
O	-dır, -dir, -dur, -dür
Biz	*-(y)ız, -(y)iz, -(y)uz, -(y)üz
Siz	-sınız, -siniz, -sunuz, - sünüz
Onlar	-lar, -ler

* jeżeli końcówka osobowa rozpoczyna się od samogłoski i zostaje dołączona do wyrazu zakończonego na samogłoskę, to te dwie samogłoski muszą być rozdzielone przez spółgłoskę „y „.

 

Przykłady:

Doktor - lekarz / lekarka

Ben doktorum - jestem lekarzem / lekarką

Sen doktorsun - jesteś lekarzem / lekarką

O doktordur - jest lekarzem / lekarką

Biz doktoruz - jesteśmy lekarzami / lekarkami

Siz doktorsunuz - jesteście lekarzami / lekarkami; Pan / Pani jest lekarzem / lekarką; Państwo są lekarzami / lekarkami

Onlar doktorlar - oni / one są lekarzami / lekarkami

Öğrenci - uczeń / uczennica

Ben öğrenciyim - jestem uczniem / uczennicą

Sen öğrencisin - jesteś uczniem / uczennicą

O öğrencidir - jest uczniem / uczennicą

Biz öğrenciyiz - jesteśmy uczniami / uczennicami

Siz öğrencisiniz - jesteście uczniami / uczennicami; Pan / Pani jest uczniem / uczennicą; Państwo są uczniami / uczennicami

Onlar öğrenciler - oni / one są uczniami / uczennicami 

! ---> W 3 os. l.poj. oraz w 3 os. l.mn. występują dwie formy: z końcówkami osobowymi lub bez. Obydwie formy są prawidłowe, przy czym częściej używane są formy bez końcówek, np.:

• O doktordur = O doktor - on jest lekarzem
• Onlar doktorlar = Onlar doktor - oni są lekarzami / one są lekarkami

Zaimki osobowe w funkcji podmiotu są najczęściej pomijane w zdaniach, np.:

( Ben ) Türküm. -  ( Ja ) jestem Turkiem.
( Biz ) sanatçıyız. - ( My ) jesteśmy artystami.

Używamy ich w celu podkreślenia podmiotu, np.:
Ben Türküm, ya sen ? - Ja jestem Turkiem, a ty?